Yine gece ve yine sen varsin aklimda... Bir de hüzün... Ayni o siirdeki gibi... Seni düsünmedigim zaman mi var ki Iste bu vakitlerde bambaska bir aleme geciyorum. Hep böyle mi yasiyorum ki Sen oldugunda dünya sürgünüm eziyet halinden cikiyor, sanki bin bir türlü cicegin oldugu bir bahceye dönüyor her yanim birden... Yalniz ciceklerin rengi degil rayihalari da dolduruyor dört bir tarafi. Anliyorum ki tüm ciceklerin kokularinin karismasindan olusmus senin kokun... Ne muhtesem bir sey... Dünyada senden baska birinde yok o rayiha. Hayattan bikkinligim bitiveriyor o kokuyu duydugumda. Hafiften bir tini geliyor kulagima, bazen ussak, bazen hüzzam veya hicaz cokca da nihavend oluveriyor gönlümün sesi. Karistiriyorum ara sira bunlarla senin sesini.

Her seste senin sesini duyuyor, gözlerini görüyorum baktigim her yerde. Gülümsüyorsun bana, hic konusmadan bakiyorsun öylece. Iste o anlarda daha cok sükrediyorum Allaha... Seni, gönlüme düsürdügü icin...