Ayni acilari, ayni mutluluklari atalari da yasamisti. Kendilerini medeniyetler catismasinda degil bulusmasinda gören biri Selanikli Türk, digeri Istanbullu Rumdu. Ne sürgünlere, ne firtinalara taniklik etmisler... Gün görmüsler, ac kalmislar, gülmüsler, aglamislar... Askla üstesinden gelmislerdi.
Özgürlük ve Ask varsa baska seye ne gerek...
Seni dinlemeyecegim... Cocugu götürüyorum. Kendini toparla... Gel oglunu al. demisti.
Istanbula 1997 yilinda ayak bastiginda dedelerinden duydugu Istanbula degil de sanki Kavalanin en yoksul mahallesine gelmisti. O trafik karmasasindan cikan arac, yoksulluk cagristiran sokaklari geride birakmis sahil yoluna sapmisti. Bogazin güzelligi karsisinda büyülenen Yusufun gözyaslari dinmisti. Hele bindigi araba kocaman bir köskün önünde durup da evin iki yana acilan kapisindan firlayan Aleynayi görünce Yusufun yüzü gülmüs, garip bir sekilde kalbi carpmaya baslamisti. Daha o ilk görüste sevmisti Aleynayi.
Gülsüm Özün, Iltica isimli ilk romani 2009 yilinda, Anneler Kizlari ve Esrar isimli romani 2012 yilinda, Iltica üclemesinin ikincisi Hos Bulduk Londra isimli romani 2014 yayinlanmistir. Kadin Yazarlar Dernegi üyeleri ile ortaklasa kaleme aldigi eserleri Taniklarla 12 Eylül, Söz Kesmek Kina Yakmak ve Konan Göcen Kadinlar dir. 2010 yilinda Bülbülün Cilesi isimli öyküsüyle Yahya Konbolat En Iyi Yayinlanmaya Deger Öykü Ödülünü almistir.
