Güzel kizim...
Yoruldun annenin basinda... Daldin gittin. Sen dogmadan bir ay önce ayrilmistik babanla... Yasamanin bir anlami kalmamisti sanki... Derken sen geldin dünyama... Dogdugunda ömür boyu sürecegini umdugum bir ask baslamisti aramizda. Yasamak icin ne cok sebep vardi artik seninle... Simdi ise seni yalniz birakip gidecegim icin nasil üzgünüm bilsen... Biliyorum daha annelik görevlerimi bitirmedim... Affet anneni kizim...
Kizinin ardindan los koridorda tek basina kalan Fevziye bir an ne yapacagini bilemedi. Icindeki keyifsizlik kizginliga dönüsüyordu. Bir zamanlar bir dedigini iki etmeyen kizi, onu bu darmadaginik evde cocuklarla bas basa birakip gitmisti. Hem de giyinip kusanip gencliginin verdigi bütün canliligi ile merdivenleri sekerek inip, onu bir böcek gibi geride birakarak.
Farkli anneler, farkli kizlar... Tek ortak noktalari birbirlerini yanlis degerlendirmeleri, belki daha fazlasi... Gülsüm Özün bu hem gercek hayattan alintilar tasidigini bildigimiz hem de gercek olamayacak kadar sert yasanmisliklar olduguna inandigimiz romanini bir solukta okuyup bitireceksiniz. Belki sonrasinda sahip olduklariniza daha siki sarilirsiniz.
