Simdi herkesi bir kenara birakarak, aslinda senin acilarinin, seni nasil besledigine bakmalisin bence.

Okudugun kitaplardan, izledigin ekranlardan cok, sen önemlisin.

Herkesten daha fazla.

Kimin icin mi

Kendin icin, desem.

Kendin icin elbette.

Kime faydasi var, simsiki tutundugun öfkelerinin

Her defasinda canini daha cok acitmasina izin verdigin, kendinden baska el üstünde tuttuklarinin.

Simdi dön bir bak kendine.

Hani o seni raflara ceken kitaplar ve cözüm aramak icin tutustugun her sey var ya.

Bir dur sadece.

Her yerde aradigin sey aslinda tek bir yerde duruyor.

Nerede mi

Sadece yüreginde.

Sadece senin özünde.

Senin acilarinin, öfkelerinin ilaci, sadece senin yüreginde.

Okudugun her kitap da ayni seyi söylüyor, öyle degil mi

Kendin ol.

O zaman gercekten seni öfkelendirenlere bagirip cagirmak, aglayip sizlamak yerine kendine bir bakmayi denemelisin.

Kendini nerede biraktigini, neden biraktigini hatirlayarak.