Ait oldugum yeri ve evimi kaybettim, dedim titrek sesimle. Yüzügü parmagima gecirdigimden beri kim oldugumu bilmiyorum. Evrenin sinirindayim ve gittikce düsüyorum. Düsmene izin vermeyecegim, dedi nazik bir sesle. Söz veriyorum. Evrenin sinirinda elini tutuyor olacagim. Luna, yetimhanedeki karanlik yillarini geride biraktiktan sonra Istanbul sokaklarinda kücük hirsizliklar yaparak hayatini sürdürecegini saniyordu. Oysa bir gece yoluna cikan parlak bir yüzük ona hic animsamadigi yasaminin varligini fisildadi. Zihninden kopup giden ailesi, dostlari ve sicak yuvasi artik bir hayalden fazlasiydi. Farkli bir evrende asker olan Afel, parmaginda ayni yüzükle Lunanin evinde belirdiginde kehanetin carklari dönmeye basladi. Bir araya gelmesi gereken bes yüzük, alt edilmesi gereken ilahi varliklar ve kehanetin sonundaki lanet, onlari geri dönülmez bir yola soktu. Ücüncü yüzügün sahibini bulmak icin vardiklari evrende, ortacag kosullarindaki bir ada ülkesinin ortasindalardi. Büyücülügün ve cadiligin yasak oldugu bu dönemde, gercek kimliklerini saklayarak gümüs halkalarin pesine düserken artik her ikisi de evrenin sinirindaydi...