Michelangelonun Kleopatra cizimi, sadece birer form olmaktan öte ayni zamanda bakisin güclü bir ifadesidir. Mary D. Garrard, Medusa efsanesi ve Michelangelonun cizimi arasinda paralellik kurarak, bu figürlerin sahip oldugu güc ve korku unsurunu cinsiyet üzerinden arastirir. Garrard, sanatcinin cizimlerinde bakis ve donmus bedenler arasinda yaratilan gerilimin anlamini sorgulamaya tabi tutar. Calisma, sanatta mitolojik ögelerin kullanimiyla ortaya cikan dönüsümün izini sürer ve okuyucuyu Medusa etkisinden önceki ani görmeye cagirir. Michelangelonun eserlerinde gizlenen bu an, sanatta derin bir anlam tasir.
