Karangu, mutsuzlarin koruyucusu, hastalarin sifacisi, fakirlerin hamisi olacagina; insanlari kötü ruhlarin saldirilarindan koruyacagina, kötü ruhlara saygi gösterecegine yemin etmisti. Ama omzuna konmus süzgün bir melek, ona bütün yeminlerini unutturdu O gece yer altina inen Karangu, kendisine bagliliga zorlanmis tam yüz altmis bes karanlik ruhun tümünü cekip sürükleyip Melekin basucunda bir araya getirdi. Onlari birbirlerine asla kiramayacaklari, cözemeyecekleri zincirlerle bagladi ve sonra birbirlerinden Karangu istemedikce sonsuza dek ayrilamayacak yüz altmis bes ruha, sadece ve sadece uykuya yatmis bir melegin ruhunu korumaya ant icirdi. Siz söyleyin Caninin derdine düsmüs olmasi gereken bir insanoglunun, adina ask dedikleri o gayya kuyusunun icine apansizin düsmesi de olagan bir sey mi gercekten Insan, bilhassa da ruhu söz konusu olunca, gercekten garip bir tasarim
